Motobike İstanbul 2018 ardından…
“Şubat ayını iple çekiyorduk, çünkü Motobike İstanbul 2018 vardı.” diye bir giriş yazmak isterdim, ancak iple çekmiyorduk. Türk Lirasının sürekli değer kaybetmesi (dolar ve euro arttı demiyorum, dikkatinizi çekeyim), vergilere gelen zamlar derken, şu anda 10 yaşındaki motosikletlerin 40bin TL’lere satıldığı bir ortamda, Motobike İstanbul 2018 bir çok motosiklet kullanıcısı için eski cazibesini yitirir haldeydi.
Hem nasıl yitirmesindi? Motobike İstanbul 2017 organizasyonuna motosikletle gidenlerin motorlarının grenajlarının çalınması gibi durumları hala hatırlıyoruz, üstelik Kawasaki katılmıyordu, fiyatlar akıl karı değildi, bilet alırken ilk dikkat ettiğim şey kadınlara biletin %50 indirimli olmasına rağmen, engellilere bir indirim yapılmamış olmasıydı. Üstüne de Barkın Bayoğlu’nu kaybetmişken gözlerim onu arayacaktı. Yine de, arkadaşımla atladık arabaya, fuar alanına gittik.
İlk olarak otopark sorunu ile boğuştuğumuzu belirteyim, fuar alanına 10 dakika yürüme mesafesine park ettik arabayı, fuar alanına girişte toplama kampı misali tek sıra olarak girdiğiniz bir bariyer hengamesini atlattıktan sonra girişi yaptık. Motordan ziyade ekipman bakmayı hedefliyordum açıkçası, belki yaz için bir mont dedim ki, sırt koruması bile olmayan montların 300 Euro civarı fiyatlarını görünce gülümseyip geçtim.
Şahsen Husqvarna’nın Vitpilen serisini merak ediyordum, etmez olaydım. Tamam motor güzel de, Vitpilen 401 için 10bin, Vitpilen 701 için 15bin Euro gibi fiyatları görmek hoş olmadı. TVS fabrikasında üretilen BMW 310R 31500 TL, Ducati Multistrada 1200 37400 Euro. Honda’nın MSX125 13200 TL gibi bir fiyattan sunuluyorsa daha ne diyeyim dedim. O an arkadaş, telefonun şarjını arabada unuttuğunu söyleyince arabaya dönüp almamız icap etti.
Biletlerin üstünde “tek kullanımlıktır” ibaresi olduğunu biliyorduk, çıkışta bir görevliye, aracımıza gidip geri döneceğimizi söylediğimde, “sorun olmaz” dedi. Tabii geri döndüğümüzde kapıdaki görevli alamayacağını söyledi. Bilet satılan bankoya gittik, biletlerin üstünde isimlerimiz, yani o bileti başkasından alıp kullanacak olma durumumuz da imkan dışı, görevli arkadaş şimdi çözeriz derken, yetkili birisi geldi, pis bir sırıtışla, almıyoruz beyefendi, ne derseniz diyin gibi ibareler kullanınca, başımızın gözümüzün sadakası olsun dedik, hak ettikleri sıfatları nezaketle söyledikten sonra yeni biletlerle tekrar giriş yaptık.
Fuarda fiyat performans grafiğinde Yamaha’nın Tracer 700 modeli 39900 TL ile idare eder bir seçenekti, hele Hyosung’un 650 cc’lik motoru 30000 TL fiyatla sunuluyorken. Belki Benelli de cazip sayılabilecek fiyatlar sunuyordu, ama yedek parçasının bulunabilirliği, ikinci elde satış zorluğu, servis ağının yaygınlığı konusundaki soru işaretlerini göz ardı edebilmek zor.
Harley Davidson için giriş modeli sayılacak Iron 883 75000 TL civarında. Saygılar…
Yamaha MT-10 için 100000 TL, FJR1300 bir garip hale getirebilmiş, bize alternatif olarak görevlinin sunduğu motor ise Tenere 1200. Çok şakacılar, tebrikler…
Honda’nın sanırım Goldwing dışında başka model getiresi yokmuş, o da göze çarpan bir ayrıntıydı. Tabii Kawasaki yoktu, bu gidişle olmasındı, olsa kim alabilecekti.
Sonuç olarak sıfır motosiklet almak artık gitgide zorlaşacak. 23 Mart 2018 itibariyle 1 Dolar – 4 Türk Lirası barajını aşmış, 250 cc altı motorlara vergi düzenlemesi (!) gelir mi bilinmiyor, aynı gün Ekonomiden Sorumlu Başbakan Yardımcısı Mehmet Şimşek “Ekonomik kriz yaklaşıyor, tedbir alacağız.” diyor, yani fiyatlar daha da artacak. Çalışan kesimin de, yüksek cc motosikletlere yanaşması hayal olmuş çoktan. Düşük cc motosikletler bile can yakar halde. 2016 Aralık ayında 20000 TL anahtar teslim fiyatı olan KTM Duke 390, bugün ne kadara satılıyor bir bakın isterseniz. Yeri gelmişken Cumhurbaşkanlığı Ekonomiden Sorumlu Başdanışmanı Sayın Yiğit Bulut beyefendiyi anmadan geçemeyeceğim.
Not : Motobike İstanbul 2019 olunca gider miyim? Belki…
0 Yorum